Εξάλλου ανήκουν στα φαντάσματα του παρελθόντος...
Η ομάδα προβολών αποφάσισε να σπάσει λίγο την μονοτονία του διαβάσματος και έδωσε ραντεβού για την
Πέμπτη 5/02 και ώρα 21.30 στο αμφιθέατρο Σαράτση
για μια "διαφορετική" προβολή
Η διαφορετικότητα έγκειται στα εξής σημεία:
1) Prive = > Δεν θα υπάρξει επίσημη ενημέρωση.Την προβολή θα την παρακολουθήσουν οι "πιστοί" χρήστες του blog (αμφιβάλω αν είναι >2...) και όσοι τύχουν αυτήκοοι μάρτυρες της δια στόματος ανακοίνωσης...
2) Ηοw to = > Για πρώτη φορά η ψηφοφορία θα γίνει in vivo, δηλαδή από τους τυχερούς παριστάμενους στο χώρο
3) Θέμα = > Η επιλογή θα γίνει μεταξύ δυο καταπληκτικών ταινιών
Από τη μία πλευρά ο αιρετικός PPP με το Salo or the 120 days of Sodom
Δυστυχώς είμαι λίγος για να σχολιάσω το έπος αυτό...Θα αναφέρω απλά ότι η διεισδυτικότητα και δυκτικότητα του φίλμ αντικατοπτρίζεται από το γεγονός ότι ο δημιουργός της δολοφονήθηκε αμέσως μετά την επίσημη προβολή της...
Και από την άλλη το Χορεύοντας με τον Μπασίρ είναι ότι πιο φρέσκο και καλαίσθητο παίζεται τώρα με άκρως επίκαιρο και παιδευτικό χαρακτήρα....
ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!!!!
5 σχόλια:
egw apofasizw...??
afou den exei psifoforia!! tespa.. egw thelw to "salo"
salo loipon..eklise
ti anwmalies htan toytes???:O
SKATAAA
i tainia itan apo tis kaliteres pou exo dei pote mou...
sigura to theama se sokarei...alla auto pou tha eprepe na se sokarei tha eprepe na einai to TERASTIO minima pou pernane
skata sti koinonia mas iparxun pantou, giati...toses migs den mporun na kanun lathos...
enoite pos tha pexei uthcc...
Θέμα
Το 1944, στο Σαλό της βόρειας Ιταλίας, τέσσερις φασίστες που εκπροσωπούν τις βασικές μορφές εξουσίας κλείνουν διά της βίας σε απομονωμένο παλάτι μια ομάδα παρθένων αγοριών και κοριτσιών. Τρεις πόρνες αφηγούνται τις εμπειρίες τους, ενώ οι ενήλικες εξαναγκάζουν τους κρατούμενους να συμμετάσχουν σε πράξεις ακραίου και σαδομαζοχιστικού σεξ.
Σχόλια
Το 1975, ο Pier Paolo Pasolini τόλμησε ένα από τα πλέον ριψοκίνδυνα εγχειρήματα στην κινηματογραφική ιστορία. Μετέφερε στην οθόνη το ανατρεπτικό, βλάσφημο και ακραίο δημιούργημα του Μαρκήσιου de Sade, "120 Μέρες στα Σόδομα". Ενα βιβλίο που παρεξηγήθηκε, συκοφαντήθηκε, απαγορεύτηκε και πέρασε από χίλια βάσανα μέχρι να κατακτήσει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το έργο του Sade περιγράφει εν είδει ημερολογίου τα έργα και τις ημέρες μιας παρέας φιλήδονων εγκληματιών, που αποφάσισαν να εφαρμόσουν στην πράξη τις πιο ανόσιες διαστροφές, με θύματα νεαρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια τα οποία είχαν απαγάγει.
Ο Pasolini, εικονογραφώντας το σαδικό κείμενο, βρήκε την ευκαιρία να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην πολιτική και την ελευθερία. Τοποθέτησε τη δράση στο Salo, την ιταλική πόλη που συνέδεσε το όνομά της με το φασιστικό κίνημα, και μετέτρεψε τους ήρωες από ελευθέριους ευγενείς, που εγκληματούν και βασανίζουν τα αθώα θύματά τους χάριν απολαύσεως, υμνώντας με αυτό τον τρόπο την ύπαρξη τους, σε φασίστες που λειτουργούν σχολαστικά και εξουσιάζουν μόνο και μόνο για να καταπνίξουν την ελεύθερη σκέψη.
Με αυτό τον τρόπο πέτυχε παρεμφερή αποτελέσματα με αυτά του Sade, ακολουθώντας όμως άλλο δρόμο. Κατ' αρχάς πέτυχε να ενοχλήσει τους πάντες -ακόμα και τους λάτρεις του βιβλίου, που δεν είδαν με καλό μάτι το πάντρεμα της φιλοσοφίας του "Θεϊκού Μαρκήσιου" με τη φασιστική πρακτική. Επειτα, περιγράφοντας αναλυτικά την κάθε διαστροφή και την κάθε ακρότητα, έφερε το κοινό αντιμέτωπο με αυτό που επιθυμεί και ταυτόχρονα φοβάται. Με την πραγματικότητα. Τέλος, χρησιμοποιώντας τα απανωτά σοκ σαν πολιορκητικό κριό, κατάφερε να διαρρήξει τη συμβατική αισθητική και να γκρεμίσει το κοινό γούστο.
Το "Σαλό", μια ταινία που αρνείται να μπει στη διαδικασία του να προσπαθήσει να γίνει αρεστή σε οποιοδήποτε είδος κοινού, ήταν η ύστατη ταινία που γύρισε ο Pasolini. Λίγους μήνες αργότερα, η βία, ένα από τα θέματα που ανέλυσε διεξοδικά μέσα από το έργο του, σφράγισε οριστικά και την ίδια του τη ζωή.
Δημοσίευση σχολίου