the life of brian

thn tetarth 7/5 8a provlh8ei sto saratsh h tainia

the life of brian....



profanws den xreiazetai na grapsw tpt gia thn tainia...

just Monty Python's

Lynchάρω, Lynchάρισμα

"Θα πας μπροστά εσύ", ξεστόμισε, δίνοντας μου μία βέργα παγωμένη γρανίτα.
"Θα διψάσω", σκέφτηκα, και ρώτησα: "γιατί?".
"Θα σε λιγώσει η γρανίτα", μου είπε, ...ο μλκς.

Η ερώτηση είναι η παρακάτω:
-"Θέλεις ρε φιλαράκι να διοργανωθεί βραδιά Lynch;"
-"Τι Lynch ρε κοπελιά;"
-"DAVID Lynch. Θες και link;"
-"Δώκε"
-"Γράφεις; L y n c h. k;"
-"Ναι..., κι όταν λες 'βραδία Lynch' τι εννοείς;"
-"Δεν εννοώ..., άκουσες να χτυπάει η πόρτα;"
-"'Οχι"
-"Εεε..., δεν εννοώ πως θα βλέπουμε δέκα ώρες Lynch, αλλά έχει αρκετές μικρού μήκους ταινίες, και μπορούμε να δούμε αυτές"
-"Οk θα το διαδώσω"
-"Χέσε μας ρε λαμόγιο, ψήφισε ναι (στο poll) και τελείωνε"

Υ.Γ.: Προσοχή, οι μικρού μήκους ταινίες του Lynch μάλλον δε θα έχουν απήχηση σε όλους, μιας και είναι αρκετά "ιδιαίτερες", χώρις αυτό να σημαίνει ότι αυτή η "ιδιαιτερότητα" λείπει από τις υπόλοιπες ταινίες του.

Γνωστές ταινίες του Lynch:

1. Inland Empire (2006)
2. Mulholland Dr. (2001)
   
3. The Straight Story (1999)
   
4. Lost Highway (1997)
5. Blue Velvet (1986)
6. The Elephant Man (1980)
7. Eraserhead (1977)

A, και να μη ξεχάσω, αυτές οι ταινίες είναι γαμάτες στη μεγάλη οθόνη και στη σκοτεινή αίθουσα. Aρκεί να μη ΜΙΛΑΤΕ (απευθύνομαι κυρίως στους πολυάριθμους ημιτσαμπουκάδες, μελλοντικούς πολυτεχνίτες, φοιτητές στα Δίκτυα).

Αλλάζει το κλίμα...

Εν όψη των επικείμενων φοιτητικών εκλογών, και αφουγκραζόμενοι το κάλεσμα της φύσης (όχι σαν μερικούς-μερικούς), πηγαίνουμε για άλλη μια φορά κόντρα στο ρεύμα και στηρίζουμε ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ-ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ.
Γνωρίζοντας την αδράνεια του πανεπιστημιακού κόσμου ΚΑΙ σ' αυτό τον τομέα προτείνουμε την ίδρυση τέτοιου μορφώματος με κεντρικό σύνθημα, κάτι το οποίο συναντούμε όλοι μας στα πεζοδρόμια του βόλου τον τελευταίο καιρό...(η απάντηση την τετάρτη...).
Επίσης ζητούμε την γραπτή υπόσχεση όλων των παρατάξεων ότι το προεκλογικό τους υλικό θα καταλήξει στην ανακύκλωση και όχι στον παρακείμενο κάδο.
Προτείνω μάλιστα ο καθείς να προωθήσει ανάλογο αίτημα στις προσεχείς εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις τμήματος του.

Γυρνώντας στα δικά μας...ο τίτλος είναι και το ζουμί της νέας αυτής ανάρτησης.
Αλλάζουμε λοιπόν κλίμα και μεταπηδούμε στην κατηγορία Αστυνομικές Περιπέτειες.
Ως πρώτη λοιπόν ταινία για την προσεχή εβδομάδα επιλέξαμε το
No country for old men (2008 - Coen) είτει "Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους"

Παραθέτω αυτούσια την κριτική για την ταινία όπως έπεσε στην αντίληψη μου...

Όπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες τους,
έτσι κι εδώ οι εξαιρετικά δομημένοι
χαρακτήρες είναι ιδιότροποι στα όρια της
δυσλεκτικής διαστροφής. Ο σερίφης (Τόμι Λι
Τζόουνς) αντιμετωπίζει τα στυγερά
εγκλήματα που αναλαμβάνει να διαλευκάνει
με ένα συνδυασμό σκληρού επαγγελματικού
κυνισμού και φιλοσοφημένου υπαρξισμού. Ο
κρυψίνους μικροαπατεώνας που υφαρπάζει
την τσάντα με τα εκατομμύρια (Τζος Μπρόλιν)
διαθέτει ορθολογιστική οργανωτική σκέψη,
αλλά καταλήγει να συμπεριφέρεται ως
χωριάτικη εκδοχή του επιθεωρητή Κλουζό!
Όσο για τον τρομερό επαγγελματία δολοφόνο
με τη γελοία κουπ (ο κορυφαίος ηθοποιός της
γενιάς του, Χαβιέ Μπαρδέμ), μέχρι το τέλος
της ταινίας δεν είσαι σίγουρος αν
πρόκειται για σαδιστή ψυχοπαθή, ή τιμωρό -
φάντασμα της νέας αμοραλιστικής
αμερικανικής μυθοπλασίας...