Αλλάζει το κλίμα...

Εν όψη των επικείμενων φοιτητικών εκλογών, και αφουγκραζόμενοι το κάλεσμα της φύσης (όχι σαν μερικούς-μερικούς), πηγαίνουμε για άλλη μια φορά κόντρα στο ρεύμα και στηρίζουμε ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ-ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ.
Γνωρίζοντας την αδράνεια του πανεπιστημιακού κόσμου ΚΑΙ σ' αυτό τον τομέα προτείνουμε την ίδρυση τέτοιου μορφώματος με κεντρικό σύνθημα, κάτι το οποίο συναντούμε όλοι μας στα πεζοδρόμια του βόλου τον τελευταίο καιρό...(η απάντηση την τετάρτη...).
Επίσης ζητούμε την γραπτή υπόσχεση όλων των παρατάξεων ότι το προεκλογικό τους υλικό θα καταλήξει στην ανακύκλωση και όχι στον παρακείμενο κάδο.
Προτείνω μάλιστα ο καθείς να προωθήσει ανάλογο αίτημα στις προσεχείς εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις τμήματος του.

Γυρνώντας στα δικά μας...ο τίτλος είναι και το ζουμί της νέας αυτής ανάρτησης.
Αλλάζουμε λοιπόν κλίμα και μεταπηδούμε στην κατηγορία Αστυνομικές Περιπέτειες.
Ως πρώτη λοιπόν ταινία για την προσεχή εβδομάδα επιλέξαμε το
No country for old men (2008 - Coen) είτει "Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους"

Παραθέτω αυτούσια την κριτική για την ταινία όπως έπεσε στην αντίληψη μου...

Όπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες τους,
έτσι κι εδώ οι εξαιρετικά δομημένοι
χαρακτήρες είναι ιδιότροποι στα όρια της
δυσλεκτικής διαστροφής. Ο σερίφης (Τόμι Λι
Τζόουνς) αντιμετωπίζει τα στυγερά
εγκλήματα που αναλαμβάνει να διαλευκάνει
με ένα συνδυασμό σκληρού επαγγελματικού
κυνισμού και φιλοσοφημένου υπαρξισμού. Ο
κρυψίνους μικροαπατεώνας που υφαρπάζει
την τσάντα με τα εκατομμύρια (Τζος Μπρόλιν)
διαθέτει ορθολογιστική οργανωτική σκέψη,
αλλά καταλήγει να συμπεριφέρεται ως
χωριάτικη εκδοχή του επιθεωρητή Κλουζό!
Όσο για τον τρομερό επαγγελματία δολοφόνο
με τη γελοία κουπ (ο κορυφαίος ηθοποιός της
γενιάς του, Χαβιέ Μπαρδέμ), μέχρι το τέλος
της ταινίας δεν είσαι σίγουρος αν
πρόκειται για σαδιστή ψυχοπαθή, ή τιμωρό -
φάντασμα της νέας αμοραλιστικής
αμερικανικής μυθοπλασίας...